Promocje i ogłoszenia »
2009-07-11
Duża ilość tych miejsc jest związana ze zróżnicowaną budową geologiczną tego obszaru. Źródła mineralne Sudetów tryskają najczęściej z głębokich szczelin dyslokacyjnych. Są to przeważnie szczawy, czyli wody wodoro-węglanowe ze znaczną zawartością dwutlenku węgla, lecz o niskim stężeniu mineralizacji. W poniższym tekście chciałbym przedstawić Wam historię, kierunki leczenia oraz atrakcje turystyczne uzdrowisk Hrabstwa Kłodzkiego.
Lądek jest najstarszym uzdrowiskiem na Ziemi Kłodzkiej. Leży we wschodniej jej części, w dolinie Białej Lądeckiej. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1325 roku, jednak już na długo przed pisanym dowodem istniała tu słowiańska osada. Jej mieszkańcy wykorzystywali lecznicze źródła prawdopodobnie już w IX wieku. Dowodzą tego badania wykopaliskowe z 1678 r., podczas których odkryto drewniane sprzęty, służące do kąpieli leczniczych. Pierwotną osadę zniszczyły prawdopodobnie hordy tatarskie w 1241 roku.
Po najeździe Tatarów, w dzisiejszym miejscu, założono miasto. Osada nigdy nie posiadała murów miejskich. Powodowało to, że w średniowieczu często stawała się wojennym łupem, zwłaszcza dla rycerzy-rozbójników z pobliskiego zamku Karpień.
Rozwój miasta rozpoczął się w 1443 r., po rozgromieniu rabusiów i zniszczeniu warowni. Trwał on do wojny trzydziestoletniej, która doprowadziła zdrój do ruiny.
Lądek podniósł się z upadku w wieku XVII. W tym to czasie zbudowano luksusowy zakład kąpielowy, cykl krytych basenów i nowy kościół parafialny. W młodym kurorcie gościli m. in. Fryderyk Wilhelm II z królową Luizą, car Aleksander I oraz J. W. Goethe, który obchodził tu swoje 41. urodziny.
W wieku XIX powstały reprezentacyjny Dom Zdrojowy, 34 km alejek spacerowych z ustronnymi pawilonami i podestami tanecznymi oraz sztuczne jeziorko z gondolami.
W okresie międzywojennym uzdrowisko odwiedzało 10 tys. kuracjuszy rocznie. W mieście działała elektrownia, gazownia, kino i teatr.
Po II wojnie światowej zdrój ruszył pełną parą. Przez pewien czas Armia Czerwona wydobywała w Lądku-Lutyni uran na potrzeby ZSRR. Dzisiaj kopalnia stoi pusta, a Lądek jest wiodącym uzdrowiskiem w Sudetach i w Polsce. Kierunki leczenia W Lądku biją źródła wód radonowo-siarczkowo-fluorkowych, którymi leczy się choroby narządów ruchu, skóry i układu krążenia.
Komunikacja:
Do Lądka najłatwiej można dojechać drogą nr 392 przez Kłodzko. Autobusy docierają tu z Kłodzka, Bystrzycy i Stronia Śl. oraz z Wałbrzycha, Legnicy, Świdnicy i Wrocławia. Pociągi dojeżdżają tu z Gdyni, Poznania, Krakowa i Katowic.
Cykliczne imprezy:
Przegląd Filmów Turystycznych i Górskich - wrzesień.
Informacja turystyczna: tel. 74/ 814-62-55
Historia
Kudowa Zdrój leży na tzw. Obniżeniu Kudowy, wchodzącym w skład Wielkiej Kotliny Czeskiej. Obszar ten należy już do dorzecza Łaby i zlewiska Morza Północnego.
Pierwsze wiadomości o miejscowości pochodzą z 1477 roku, a o leczniczych źródłach - z 1580. Kudowa szybko wykorzystała wody mineralne i już 42 lata po ich odkryciu używano je do celów kuracyjnych. W 1636 roku powstały pierwsze urządzenia kąpielowe, wykonane z drewna, w 1795 wybudowano nowy budynek łazienkowy, a w połowie XIX stulecia - dużą pijalnię wód. Zmiany w pejzażu miasta przyniósł również okres dwudziestolecia międzywojennego. Zbudowano wówczas nowy Dom Zdrojowy, nową pijalnię, połączoną z salą koncertową oraz nowe łazienki.
Kudowa dość szybko stała się uzdrowiskiem popularnym w całej Europie i Stanach Zjednoczonych, a liczba odwiedzających ją kuracjuszy wzrosła jeszcze po dociągnięciu w 1905 r. linii kolejowej z Kłodzka. Uzdrowisko odwiedzali ludzie należący do tzw. "arystokracji pieniądza" oraz "śmietanki politycznej", wśród której znaleźli się m.in. John Quincy Adams - prezydent USA i Winston Churchill. Kurort upodobali sobie także zamożni Żydzi i prawdopodobnie dlatego po objęciu władzy przez Hitlera zaczęto usilnie promować Polanicę.
Kudowę wyzwolono 9 maja 1945 roku. Obecnie jest dużym ośrodkiem leczniczym w Polsce. Kierunki leczenia Na temat kudowskich źródeł powstało wiele publikacji. Pod względem chemicznym wody analizowano już w 1850 roku. Tamtejsze szczawy leczą choroby układu krążenia, wydzielania wewnętrznego i przemiany materii oraz choroby reumatyczne. Kuracjom sprzyja również najłagodniejszy w kraju klimat.
Komunikacja:
Kudowa leży na prastarym szlaku bursztynowym, którym obecnie przebiega ruchliwa trasa nr 8 z Warszawy do Pragi. Okoliczny transport obsługują autobusy PKS z Kłodzka. Kolej dociera tu z większości dużych miast Polski (na odcinku Kłodzko - Kudowa wszystkie pociągi kursują jako osobowe).
Cykliczne imprezy:
Informacja turystyczna: tel. 74/ 866-13-87.
Historia
W początkach XIII wieku Duszniki były małą osadą należącą do państewka Homole, którego władcy zamieszkiwali zamek na Przełęczy Polskie Wrota. Miejscowość rozrastała się sukcesywnie i już w roku 1346, po tym, jak odkryto tu bogatą żyłę rudy żelaza, nadano jej prawa miejskie.
Potem nastał zastój, spowodowany urzędowaniem na zamku Homole rycerzy-rabusiów, którzy często napadali na mieszkańców Dusznik i grabili ich dobytki.
Stan ten przerwano w epoce renesansu. Wzbogacone na produkcji i handlu suknem miasto wykupiło Homole i pozwoliło, aby warownia zniszczała całkowicie.
Rozkwit Dusznik przerwała ponownie wojna trzydziestoletnia. W imię katolicyzmu wymordowano wówczas prawie wszystkich mieszkańców przyszłego uzdrowiska. Przy życiu pozostało jedynie 25 osób.
Po 1648 roku Duszniki ponownie podniosły się z upadku. Najpierw utrzymywały się z młyna papierniczego, a od 1769 r. - z wód mineralnych (odkrytych już w 1406 r.). Sława uzdrowiska szybko rozniosła się po Europie. W XIX wieku gościli tu m.in. Fryderyk III, F. Chopin, który w 1826 r. zagrał trzy koncerty charytatywne i F. Mendelssohn-Bartholdy. Liczba kuracjuszy na przełomie stuleci XIX i XX przekroczyła 10 tys; zwiększyła się po dociągnięciu w 1902 r. nitki torów z Kłodzka oraz po wybudowaniu tras narciarskich, torów saneczkowych i skoczni w okolicy miasta.
Po 1945 roku Duszniki pozostały słynną miejscowością uzdrowiskową i turystyczną, przyciągającą podróżnych zimą, na narty do dzielnicy Zieleniec i latem, na piesze wędrówki po Górach Stołowych, Bystrzyckich i Orlickich. Kierunki leczenia Występujące w Dusznikach szczawy alkaliczne zawierają duże ilości żelaza, magnezu, wapnia, strontu i innych rzadkich metali. Leczy się tu schorzenia układu pokarmowego, oddechowego i choroby kobiece.
Informacje praktyczne
Komunikacja:
Duszniki leżą na prastarym szlaku bursztynowym, którym obecnie przebiega ruchliwa trasa nr 8 z Warszawy do Pragi. Okoliczny transport obsługują autobusy PKS z Kłodzka. Kolej dociera tu z większości dużych miast Polski (na odcinku Kłodzko - Duszniki - Kudowa wszystkie pociągi kursują jako osobowe).
Cykliczne imprezy: -Międzynarodowy Festiwal Chopinowski - pierwsza połowa sierpnia;
Informacja turystyczna: tel. 74/ 866-94-13
Historia
Polanica jest najmłodszym z wszystkich uzdrowisk Ziemi Kłodzkiej. Po raz pierwszy wzmiankowana była w najstarszej księdze miasta Kłodzka z lat 1324 - 1424. Mimo że lecznicze źródła odkryto tu w XVII wieku, to uzdrowiskową działalność rozpoczęła dopiero w połowie XIX stulecia. Do tego czasu Polanica pozostawała pod władaniem zakonów: Augustianów (1494-1595) i jezuitów (1595-1773) oraz państwa pruskiego (po 1773 r.).
Dzieje Polanicy jako uzdrowiska rozpoczęły się w roku 1828. Wybudowano wówczas drewniane łazienki i mały domek, pełniący rolę pijalni. Potem powstały łazienki murowane, mały zakład kąpielowy, a już w 1892 r. duży dom zdrojowy, wyposażony w urządzenia do hydro- i fizykoterapii wraz z pomieszczeniami rozrywkowymi.
Prawdziwy sukces i szybki rozwój młodego kurortu przyniosły, na zlecenie barona von Goltza, poszukiwania w 1904 roku nowych źródeł. Natrafiono wówczas na bardzo wydajne źródła "Wielkiej Pieniawy" (na głębokości 36,4 m) i "Goplany" (na głębokości 89 m).
Mimo stałego rozwoju, Polanica jeszcze przez wiele lat pozostawała w cieniu swoich konkurentów, przede wszystkim Dusznik i Kudowy. Dopiero lata trzydzieste przyniosły uzdrowisku prawdziwy rozkwit, po tym jak kurort upodobali sobie członkowie niemieckiej NSDAP. Rozwój był tak burzliwy, że po II wojnie światowej Polanica była najnowocześniejszym uzdrowiskiem w Polsce, pozostawiając w tyle dotychczasowe europejskie sławy w Sudetach. Kierunki leczenia W Polanicy, na skutek odwiertów z roku 1904, na rzecz "Wielkiej Pieniawy" i "Goplany" zanikły wszystkie dawne źródła (z wyjątkiem źródła "Józef"). Dziś są zatem tylko trzy, ale za to dosyć wydajne.
Polanickie wody należą do szczaw wodorowo-węglanowo-wapniowych, a głównymi chorobami leczonymi w zdroju są schorzenia układów trawienia i krążenia. Atrakcje turystyczne Zabytków architektury w Polanicy jest niewiele. Będąc jednak w kurorcie warto zwiedzić Park Zdrojowy wraz z teatrem, a przede wszystkim Etnograficzne Muzeum Misyjne przy ul. Reymonta 1 (kierunek Bystrzyca Kł.), które prezentuje ciekawe zbiory z Afryki, Ameryki Płd. i Oceanii.
Najatrakcyjniejsze szlaki turystyczne
Komunikacja: Polanica leży na prastarym szlaku bursztynowym, którym obecnie przebiega ruchliwa trasa nr 8 z Warszawy do Pragi. Okoliczny transport obsługują autobusy PKS z Kłodzka. Kolej dociera tu z większości dużych miast Polski (na odcinku Kłodzko - Polanica - Kudowa wszystkie pociągi kursują jako osobowe).
Cykliczne imprezy:
Informacja turystyczna: tel. 74/ 868-13-01 lub 868-24-44.
Historia
Długopole Zdrój leży w południowej części Kotliny Kłodzkiej, u stóp Gór Bystrzyckich. Zabudowaniami rozciąga się wzdłuż brzegu Nysy Kłodzkiej.
Długopole, aż do XVII wieku pozostawało mało znaczącą miejscowością. Pewne ożywienie nastąpiło dopiero pod koniec XVI stulecia, kiedy to rozpoczęto wydobywać w pobliskiej kopalni ałun. Kopalnia jednak została zniszczona w wyniku ruchów sejsmicznych, a zawalone chodniki zalała "gazowana" woda. Jak się później okazało woda w swym składzie, oprócz dwutlenku węgla, posiadała również cenne związki mineralne.
Źródła wód mineralnych spowodowały, że Długopole zaczęło się rozwijać, nie jako osiedle górnicze, ale jako miejscowość uzdrowiskowa. Rok 1817 przyjmuje się za początek zdrojowej kariery Długopola. W tym czasie otwarto kurort wraz z zakładem kąpielowym.
Długopole szybko stało się znane w sporej części Europy. Sławą dorównywało innym kurortom Hrabstwa Kłodzkiego. Dobrą passę przerwała niestety II wojna światowa. Miejscowość nie została zniszczona, ale dewastacji uległy urządzenia zabiegowe i sanatoryjne.
Po wojnie Długopole podjęło działalność uzdrowiskową, ale już nigdy nie osiągnęło poziomu sprzed 1939 roku. Obecnie jest najmniejszym zdrojem w Kotlinie i czeka na ponowne odkrycie.
Kierunki leczenia
Źródła w Długopolu dostarczają bardzo dobrze zmineralizowanych szczaw wodorowo-wędlanowo-magnezowo-sodowo-żelazistych z dużą zawartością dwutlenku węgla i żelaza. Leczy się nimi nadciśnienie i niedokrwistość. Kurort jednak słynie przede wszystkim z doskonałych warunków do rehabilitacji osób po wirusowym zapaleniu wątroby, a cisza i gęsto zalesione okolice powodują, że miejsce to polecane jest w szczególności osobom żyjącym w ciągłym stresie.
Uzdrowiska Ziemi Kłodzkiej
Jedną z osobliwości regionu polskich Sudetów jest niespotykane nigdzie indziej w kraju zagęszczenie uzdrowisk. W samym tylko Hrabstwie Kłodzkim jest ich aż pięć.Duża ilość tych miejsc jest związana ze zróżnicowaną budową geologiczną tego obszaru. Źródła mineralne Sudetów tryskają najczęściej z głębokich szczelin dyslokacyjnych. Są to przeważnie szczawy, czyli wody wodoro-węglanowe ze znaczną zawartością dwutlenku węgla, lecz o niskim stężeniu mineralizacji. W poniższym tekście chciałbym przedstawić Wam historię, kierunki leczenia oraz atrakcje turystyczne uzdrowisk Hrabstwa Kłodzkiego.
Lądek Zdrój
HistoriaLądek jest najstarszym uzdrowiskiem na Ziemi Kłodzkiej. Leży we wschodniej jej części, w dolinie Białej Lądeckiej. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1325 roku, jednak już na długo przed pisanym dowodem istniała tu słowiańska osada. Jej mieszkańcy wykorzystywali lecznicze źródła prawdopodobnie już w IX wieku. Dowodzą tego badania wykopaliskowe z 1678 r., podczas których odkryto drewniane sprzęty, służące do kąpieli leczniczych. Pierwotną osadę zniszczyły prawdopodobnie hordy tatarskie w 1241 roku.
Po najeździe Tatarów, w dzisiejszym miejscu, założono miasto. Osada nigdy nie posiadała murów miejskich. Powodowało to, że w średniowieczu często stawała się wojennym łupem, zwłaszcza dla rycerzy-rozbójników z pobliskiego zamku Karpień.
Rozwój miasta rozpoczął się w 1443 r., po rozgromieniu rabusiów i zniszczeniu warowni. Trwał on do wojny trzydziestoletniej, która doprowadziła zdrój do ruiny.
Lądek podniósł się z upadku w wieku XVII. W tym to czasie zbudowano luksusowy zakład kąpielowy, cykl krytych basenów i nowy kościół parafialny. W młodym kurorcie gościli m. in. Fryderyk Wilhelm II z królową Luizą, car Aleksander I oraz J. W. Goethe, który obchodził tu swoje 41. urodziny.
W wieku XIX powstały reprezentacyjny Dom Zdrojowy, 34 km alejek spacerowych z ustronnymi pawilonami i podestami tanecznymi oraz sztuczne jeziorko z gondolami.
W okresie międzywojennym uzdrowisko odwiedzało 10 tys. kuracjuszy rocznie. W mieście działała elektrownia, gazownia, kino i teatr.
Po II wojnie światowej zdrój ruszył pełną parą. Przez pewien czas Armia Czerwona wydobywała w Lądku-Lutyni uran na potrzeby ZSRR. Dzisiaj kopalnia stoi pusta, a Lądek jest wiodącym uzdrowiskiem w Sudetach i w Polsce. Kierunki leczenia W Lądku biją źródła wód radonowo-siarczkowo-fluorkowych, którymi leczy się choroby narządów ruchu, skóry i układu krążenia.
Atrakcje turystyczne
- Zabytki architektury i muzea
- Rynek. Wytyczony został już w XIII stuleciu, jednak jego obecna zabudowa pochodzi z XVII i XVIII w. Kamienice otaczające rynek mają fasady renesansowe i barokowe; ozdobione są godłami. Środek placu zajmuje neorenesansowy ratusz, obok którego stoją średniowieczny pręgierz i barokowa figura Koronacji NMP przez Św. Trójcę, wykonana przez rzeźbiarza Michała Klahra.
- Kościół Narodzenia NMP. Wzniesiony został w latach 1692-1742. Barokowe wnętrze pochodzi z początku XVIII w., a ołtarz i ambona, wykonana przez Ignacego Klahra-z końca XVIII stulecia.
- Most św. Jana. Na tę późnogotycką przeprawę, z roku 1565, napotkać można idąc ul. Pstrowskiego z rynku do dzielnicy zdrojowej. Ten dwuprzęsłowy, kamienny most chroniony jest przez św. Jana Nepomucena, którego figurę ustawiono tu po remoncie w 1783 r.
- Arboretum. Znajduje się w pobliżu ulicy Kościuszki. Na obszarze 2 ha zgromadzono 250 gatunków egzotycznych drzew i krzewów.
- Najatrakcyjniejsze szlaki turystyczne
- Lądek - zamek Karpień - Stary Gierałtów (znaki niebieskie, 3 h ↕) Szlak uważany jest za najciekawszy w okolicach Lądka. Prowadzi leśnymi traktami, przez tereny wspinaczkowe i zapomniane ruiny zamku Karpień. Z Gierałtowa można powrócić do Lądka autobusem przez Stronie Śl.
- Lądek - Jaskinia Radochowska - Przełęcz Kłodzka (znaki niebieskie, 530 h ↑, 545 h ↓) Trasa dość łatwa, prowadzi przez zwarte masywy leśne. Po drodze mija kościół i dwór w Radochowie, kalwarię oraz Jaskinię Radochowską (po 130 h od Lądka).
- Lądek - Lutynia - Przeł. Lądecka (znaki żółte, 145 h ↑, 115 h ↓) Szlak spacerowy, wiedzie cały czas drogą, mijając w Lutyni ruiny kopalni ołowiu i uranu oraz kamieniołom bazaltu, zwany "Twierdzą". Na samej przełęczy znajduje się przejście graniczne małego ruchu, czynne do 18.00.
- Lądek - zamek Karpień - Stary Gierałtów (znaki niebieskie, 3 h ↕) Szlak uważany jest za najciekawszy w okolicach Lądka. Prowadzi leśnymi traktami, przez tereny wspinaczkowe i zapomniane ruiny zamku Karpień. Z Gierałtowa można powrócić do Lądka autobusem przez Stronie Śl.
Informacje praktyczne
Komunikacja:
Do Lądka najłatwiej można dojechać drogą nr 392 przez Kłodzko. Autobusy docierają tu z Kłodzka, Bystrzycy i Stronia Śl. oraz z Wałbrzycha, Legnicy, Świdnicy i Wrocławia. Pociągi dojeżdżają tu z Gdyni, Poznania, Krakowa i Katowic.
Cykliczne imprezy:
Przegląd Filmów Turystycznych i Górskich - wrzesień.
Informacja turystyczna: tel. 74/ 814-62-55
Kudowa Zdrój
Historia
Kudowa Zdrój leży na tzw. Obniżeniu Kudowy, wchodzącym w skład Wielkiej Kotliny Czeskiej. Obszar ten należy już do dorzecza Łaby i zlewiska Morza Północnego.
Pierwsze wiadomości o miejscowości pochodzą z 1477 roku, a o leczniczych źródłach - z 1580. Kudowa szybko wykorzystała wody mineralne i już 42 lata po ich odkryciu używano je do celów kuracyjnych. W 1636 roku powstały pierwsze urządzenia kąpielowe, wykonane z drewna, w 1795 wybudowano nowy budynek łazienkowy, a w połowie XIX stulecia - dużą pijalnię wód. Zmiany w pejzażu miasta przyniósł również okres dwudziestolecia międzywojennego. Zbudowano wówczas nowy Dom Zdrojowy, nową pijalnię, połączoną z salą koncertową oraz nowe łazienki.
Kudowa dość szybko stała się uzdrowiskiem popularnym w całej Europie i Stanach Zjednoczonych, a liczba odwiedzających ją kuracjuszy wzrosła jeszcze po dociągnięciu w 1905 r. linii kolejowej z Kłodzka. Uzdrowisko odwiedzali ludzie należący do tzw. "arystokracji pieniądza" oraz "śmietanki politycznej", wśród której znaleźli się m.in. John Quincy Adams - prezydent USA i Winston Churchill. Kurort upodobali sobie także zamożni Żydzi i prawdopodobnie dlatego po objęciu władzy przez Hitlera zaczęto usilnie promować Polanicę.
Kudowę wyzwolono 9 maja 1945 roku. Obecnie jest dużym ośrodkiem leczniczym w Polsce. Kierunki leczenia Na temat kudowskich źródeł powstało wiele publikacji. Pod względem chemicznym wody analizowano już w 1850 roku. Tamtejsze szczawy leczą choroby układu krążenia, wydzielania wewnętrznego i przemiany materii oraz choroby reumatyczne. Kuracjom sprzyja również najłagodniejszy w kraju klimat.
Atrakcje turystyczne
- Zabytki architektury i muzea
- Skansen Budownictwa Ludowego Pogórza Sudeckiego. Leży na końcu wiejskiej dzielnicy uzdrowiska - Pstrążnej, w pobliżu Błędnych Skał. Skansen chroni przykłady budownictwa ludowego, zebrane z całej Ziemi Kłodzkiej. Znajdują się tam, wyposażone w meble i sprzęty gospodarcze, chaty sudeckie. Wyjątkowe wrażenie robią również wieże sygnalizacyjne z dzwonami, charakterystyczne dla sudeckiego pejzażu z XVII wieku.
- Kaplica Czaszek. Znajduje się w Kudowie-Czermnej, przy drodze prowadzącej do Pstrążnej. Zbudował ją ok. roku 1776 proboszcz miejscowej parafii Wacław Tomaszek, gromadząc czaszki i piszczele poległych w czasie wojny siedmioletniej oraz zmarłych w okresie różnego rodzaju epidemii. Obecnie ściany kaplicy dekoruje 3 tys. czaszek, sufit zdobią piszczele, a w głębokiej na 4 m piwnicy znajduje się dodatkowych 21 tys. czerepów. Przed kaplicą wznoszą się wieża bramna z 1603 r. z zabytkową dzwonnicą oraz pomnik z trójjęzycznym napisem: "Ofiarom wojen ku upamiętnieniu, a żywym ku przestrodze 1914". Owa sentencja nabrała z czasem ironicznej wymowy, gdyż w roku jej umieszczenia wybuchła najkrwawsza z wszystkich wojen.
- Ruchoma szopka. Zbudowana została przez Frantiska Stepana w latach 1904-1924. Całość wyrzeźbiono scyzorykiem w drewnie lipowym. Szopka przedstawia Kudowę i okolice oraz pracujących mieszkańców. Składa się z 250 ruchomych figurek, od 1927 roku napędzanych elektrycznie. W domu państwa Stepan znajdują się także drewniane organy, wykonane przez pana Frantiska po ukończeniu szopki (w latach 1930-38). Mają 270 głosów i 10 rejestrów.
- Osiemnastowieczny Park Zdrojowy. Zajmuje centrum miasta. Posiada on wiele unikalnych drzew i roślin ozdobnych. W Parku, naprzeciw najpiękniejszej polskiej pijalni, znajduje się "Teatr Pod Blachą", w którym zawsze w czerwcu odbywają się koncerty Festiwalu Moniuszkowskiego.
- Barokowy kościół Św. Katarzyny. Jest najstarszą budowlą w Kudowie. Wzniesiono ją w 1679 roku. Wystrój wnętrza pochodzi z połowy XVIII stulecia, jedynie w bocznym ołtarzu znajduje się gotycka figura patronki świątyni, pochodząca z pierwotnego, drewnianego kościoła.
- Najatrakcyjniejsze szlaki turystyczne
- Kudowa - Czermna (Kaplica Czaszek) - Pstrążna (szopka, skansen) - Błędne Skały. (znaki zielone, 230 h ↕ (bez zwiedzania) Szlak rozpoczyna się na głównym przystanku PKS w Kudowie i skrajem Parku Zdrojowego, przez Czermną, Pstrążną i Bukowinę Kłodzką doprowadza turystów do rezerwatu Błędne Skały. Trasa jest dość łatwa, aż do Bukowiny wiedzie asfaltową szosą.
- Kudowa - Jakubowice - Błędne Skały. (znaki czerwone, 2 h ↑, 130 h ↓) Szlak startuje z głównego przystanku PKS i przez Jakubowice, skracając liczne serpentyny, dociera do Błędnych Skał.
- Kudowa - Błędne Skały/Szczeliniec Wielki przez Karłów. (bez znaków) Trasa głównie dla turystów zmotoryzowanych i cyklistów. Pokonując serpentyny Drogi Stu Zakrętów szosa doprowadza do wsi Karłów, u podnóża Szczelińca Wielkiego. Wcześniej odbija od niej wąska, asfaltowa droga do Błędnych Skał. Ruch po niej odbywa się wahadłowo: o pełnej godzinie wpuszczane są samochody do rezerwatu, a o "wpół do" z powrotem.
- Kudowa - Grodczyn (803 m n.p.m) - zamek Homole - Duszniki Zdrój. (znaki czerwone, 345 h ↑, 4 h ↓) Z głównego przystanku PKS szlak biegnie ul. Słoneczną, przez Kościelny Las, Jerzykowice Wielkie i Dańczów na szczyt Wzgórz Lewińskich - Grodczyn (215 h). Następnie po ok. 315 h od Kudowy szlak dociera do zamku Homole, skąd jest już tylko pół godziny do Dusznik. Trasa jest dość łatwa i malownicza. Można ją skrócić schodząc jeszcze przed Grodczynem szlakiem zielonym do Lewina Kł. (30 min.) lub w drugą stronę do stacji w Kulinie Kł. (15 min.).
Informacje praktyczne
Komunikacja:
Kudowa leży na prastarym szlaku bursztynowym, którym obecnie przebiega ruchliwa trasa nr 8 z Warszawy do Pragi. Okoliczny transport obsługują autobusy PKS z Kłodzka. Kolej dociera tu z większości dużych miast Polski (na odcinku Kłodzko - Kudowa wszystkie pociągi kursują jako osobowe).
Cykliczne imprezy:
- Przegląd filmów czeskich - maj;
- Festiwal Moniuszkowski - pierwszy tydzień czerwca;
- Festiwal Gwiazdy Sportu kontra Gwiazdy Estrady - pierwszy weekend lipca.
Informacja turystyczna: tel. 74/ 866-13-87.
Dusznki Zdrój
Historia
W początkach XIII wieku Duszniki były małą osadą należącą do państewka Homole, którego władcy zamieszkiwali zamek na Przełęczy Polskie Wrota. Miejscowość rozrastała się sukcesywnie i już w roku 1346, po tym, jak odkryto tu bogatą żyłę rudy żelaza, nadano jej prawa miejskie.
Potem nastał zastój, spowodowany urzędowaniem na zamku Homole rycerzy-rabusiów, którzy często napadali na mieszkańców Dusznik i grabili ich dobytki.
Stan ten przerwano w epoce renesansu. Wzbogacone na produkcji i handlu suknem miasto wykupiło Homole i pozwoliło, aby warownia zniszczała całkowicie.
Rozkwit Dusznik przerwała ponownie wojna trzydziestoletnia. W imię katolicyzmu wymordowano wówczas prawie wszystkich mieszkańców przyszłego uzdrowiska. Przy życiu pozostało jedynie 25 osób.
Po 1648 roku Duszniki ponownie podniosły się z upadku. Najpierw utrzymywały się z młyna papierniczego, a od 1769 r. - z wód mineralnych (odkrytych już w 1406 r.). Sława uzdrowiska szybko rozniosła się po Europie. W XIX wieku gościli tu m.in. Fryderyk III, F. Chopin, który w 1826 r. zagrał trzy koncerty charytatywne i F. Mendelssohn-Bartholdy. Liczba kuracjuszy na przełomie stuleci XIX i XX przekroczyła 10 tys; zwiększyła się po dociągnięciu w 1902 r. nitki torów z Kłodzka oraz po wybudowaniu tras narciarskich, torów saneczkowych i skoczni w okolicy miasta.
Po 1945 roku Duszniki pozostały słynną miejscowością uzdrowiskową i turystyczną, przyciągającą podróżnych zimą, na narty do dzielnicy Zieleniec i latem, na piesze wędrówki po Górach Stołowych, Bystrzyckich i Orlickich. Kierunki leczenia Występujące w Dusznikach szczawy alkaliczne zawierają duże ilości żelaza, magnezu, wapnia, strontu i innych rzadkich metali. Leczy się tu schorzenia układu pokarmowego, oddechowego i choroby kobiece.
Atrakcje turystyczne
- Zabytki architektury i muzea.
- Młyn papierniczy. Istnieje już od XVI wieku. Znajduje się przy ul. Kłodzkiej 42, nad Bystrzycą Dusznicką. Dzisiejsza postać budowli pochodzi z 1605 roku. Dusznicki młyn zasłynął w świecie z produkcji tzw. papieru wiecznotrwałego, który uzyskiwano dzięki nieskazitelnie czystej wodzie, spływającej ze stoków Gór Bystrzyckich. Obecnie budowla jest jedynym w Europie Środkowej przykładem barokowego budownictwa przemysłowego. W 1965 roku, w młynie, otwarto Muzeum Papiernictwa, którego ekspozycja obejmuje dzieje i techniki wytwarzania papieru, cenne druki na papierze dusznickim oraz znaki wodne. Można także zobaczyć kartkę tutejszej produkcji, która 300 lat przeleżała na dnie Bałtyku, we wraku okrętu "Waza".
- Kościół Św. Jakuba. Świątynia istniała już w XIV wieku (pierwsza wzmianka z 1324 r.). Pierwotny, gotycki budynek doczekał się dwukrotnej przebudowy: w 1576 r. i w latach 1708-30. We wnętrzu zachował się szereg interesujących dzieł, wśród których znajdziemy ceniony obraz czeskiego malarza Piotra Brandla "Pożegnanie apostołów Piotra i Pawła". Godne uwagi są też ambona w kształcie wieloryba oraz rokokowy ołtarz boczny, z figurami matki Boskiej i 14 Orędowników.
- "Zajazd Pod Czarnym Niedźwiedziem". Barokowa kamienica Zajazdu znajduje się w Rynku pod numerem 1. 17 sierpnia 1669 nocował tu Jan Kazimierz, udający się po abdykacji do Francji. Wizytę króla Polski upamiętnia dwujęzyczna tablica, którą umieścił tam na drugi dzień sam oberżysta. Z czasem oświeciło go i dopisał na niej, że Jan Kazimierz trzymał do chrztu jego dziecko.
- Park Zdrojowy. Od centrum miasta oddalony jest o około 1,5 km. Znajduje się w nim tzw. dworek Chopina, w którym w pierwszej połowie sierpnia odbywają się koncerty Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego oraz nastrojowe recitale, zwane "Nokturnami". W Parku mieści się pijalnia wód, w której można napić się "Pieniawy Chopina" i "Zimnego". Atrakcją Parku jest podświetlana w letnie weekendy fontanna "Gigant", o wysokości słupa wody 40 m.
- Najatrakcyjniejsze szlaki turystyczne.
- Duszniki - zamek Homole - Grodczyn (803 m n.p.m) - Kudowa Zdrój (znaki czerwone, 4 h ↑, 345 h ↓) Opis trasy zamieszczony jest w "Najatrakcyjniejszych szlakach" okolic Kudowy.
- Duszniki - Kozia Hala - Zieleniec (znaki czerwone, 245 h ↑, 230 h ↓) Z głównego przystanku PKS, przez Rynek i Park Zdrojowy szlak dociera do Koziej Hali. Z tej malutkiej części Dusznik trasa prowadzi już asfaltową szosą aż do samego Zieleńca.
- Duszniki - Łężyce - Skały Puchacza - Karłów - Szczeliniec Wielki (znaki niebieskie, 315 h ↑, 3 h ↓) Wędrówka zaczyna się w Dusznickim Rynku. Potem obok dworca PKP, przez wieś Łężyce szlak dociera do Skał Puchacza (po ok. 2 h). Następnie trasa wiedzie lasami, przez Lisią Przełęcz, do Karłowa. Stąd jest już tylko niecała godzina na najwyższy szczyt Gór Stołowych. Trasa atrakcyjna widokowo, ale nie dla cyklistów!
Informacje praktyczne
Komunikacja:
Duszniki leżą na prastarym szlaku bursztynowym, którym obecnie przebiega ruchliwa trasa nr 8 z Warszawy do Pragi. Okoliczny transport obsługują autobusy PKS z Kłodzka. Kolej dociera tu z większości dużych miast Polski (na odcinku Kłodzko - Duszniki - Kudowa wszystkie pociągi kursują jako osobowe).
Cykliczne imprezy: -Międzynarodowy Festiwal Chopinowski - pierwsza połowa sierpnia;
Informacja turystyczna: tel. 74/ 866-94-13
Polanica Zdrój
Historia
Polanica jest najmłodszym z wszystkich uzdrowisk Ziemi Kłodzkiej. Po raz pierwszy wzmiankowana była w najstarszej księdze miasta Kłodzka z lat 1324 - 1424. Mimo że lecznicze źródła odkryto tu w XVII wieku, to uzdrowiskową działalność rozpoczęła dopiero w połowie XIX stulecia. Do tego czasu Polanica pozostawała pod władaniem zakonów: Augustianów (1494-1595) i jezuitów (1595-1773) oraz państwa pruskiego (po 1773 r.).
Dzieje Polanicy jako uzdrowiska rozpoczęły się w roku 1828. Wybudowano wówczas drewniane łazienki i mały domek, pełniący rolę pijalni. Potem powstały łazienki murowane, mały zakład kąpielowy, a już w 1892 r. duży dom zdrojowy, wyposażony w urządzenia do hydro- i fizykoterapii wraz z pomieszczeniami rozrywkowymi.
Prawdziwy sukces i szybki rozwój młodego kurortu przyniosły, na zlecenie barona von Goltza, poszukiwania w 1904 roku nowych źródeł. Natrafiono wówczas na bardzo wydajne źródła "Wielkiej Pieniawy" (na głębokości 36,4 m) i "Goplany" (na głębokości 89 m).
Mimo stałego rozwoju, Polanica jeszcze przez wiele lat pozostawała w cieniu swoich konkurentów, przede wszystkim Dusznik i Kudowy. Dopiero lata trzydzieste przyniosły uzdrowisku prawdziwy rozkwit, po tym jak kurort upodobali sobie członkowie niemieckiej NSDAP. Rozwój był tak burzliwy, że po II wojnie światowej Polanica była najnowocześniejszym uzdrowiskiem w Polsce, pozostawiając w tyle dotychczasowe europejskie sławy w Sudetach. Kierunki leczenia W Polanicy, na skutek odwiertów z roku 1904, na rzecz "Wielkiej Pieniawy" i "Goplany" zanikły wszystkie dawne źródła (z wyjątkiem źródła "Józef"). Dziś są zatem tylko trzy, ale za to dosyć wydajne.
Polanickie wody należą do szczaw wodorowo-węglanowo-wapniowych, a głównymi chorobami leczonymi w zdroju są schorzenia układów trawienia i krążenia. Atrakcje turystyczne Zabytków architektury w Polanicy jest niewiele. Będąc jednak w kurorcie warto zwiedzić Park Zdrojowy wraz z teatrem, a przede wszystkim Etnograficzne Muzeum Misyjne przy ul. Reymonta 1 (kierunek Bystrzyca Kł.), które prezentuje ciekawe zbiory z Afryki, Ameryki Płd. i Oceanii.
Najatrakcyjniejsze szlaki turystyczne
- Polanica - Zamek Leśny - Szczytna (znaki żółte, 1 h ↕) Szlak ze stacji PKP wiedzie przez Park Zdrojowy, Piekielną Przełęcz (505 m n.p.m) i Zamek Leśny do Szczytnej.
- Polanica - rezerwat Torfowisko pod Zieleńcem - Zieleniec (znaki zielone, 445 h ↕) Z Polanicy trasa prowadzi w poprzek zalesionych Gór Bystrzyckich i po ok. 345 h dociera do rezerwatu. Stąd jest już tylko godzina do Zieleńca.
Informacje turystyczne
Komunikacja: Polanica leży na prastarym szlaku bursztynowym, którym obecnie przebiega ruchliwa trasa nr 8 z Warszawy do Pragi. Okoliczny transport obsługują autobusy PKS z Kłodzka. Kolej dociera tu z większości dużych miast Polski (na odcinku Kłodzko - Polanica - Kudowa wszystkie pociągi kursują jako osobowe).
Cykliczne imprezy:
- Międzynarodowy Festiwal Szachowy - sierpień;
- targi uzdrowiskowo-turystyczne - wrzesień;
- międzynarodowy festiwal filmów amatorskich "Pol-8" - wrzesień;
Informacja turystyczna: tel. 74/ 868-13-01 lub 868-24-44.
Długopole Zdrój
Historia
Długopole Zdrój leży w południowej części Kotliny Kłodzkiej, u stóp Gór Bystrzyckich. Zabudowaniami rozciąga się wzdłuż brzegu Nysy Kłodzkiej.
Długopole, aż do XVII wieku pozostawało mało znaczącą miejscowością. Pewne ożywienie nastąpiło dopiero pod koniec XVI stulecia, kiedy to rozpoczęto wydobywać w pobliskiej kopalni ałun. Kopalnia jednak została zniszczona w wyniku ruchów sejsmicznych, a zawalone chodniki zalała "gazowana" woda. Jak się później okazało woda w swym składzie, oprócz dwutlenku węgla, posiadała również cenne związki mineralne.
Źródła wód mineralnych spowodowały, że Długopole zaczęło się rozwijać, nie jako osiedle górnicze, ale jako miejscowość uzdrowiskowa. Rok 1817 przyjmuje się za początek zdrojowej kariery Długopola. W tym czasie otwarto kurort wraz z zakładem kąpielowym.
Długopole szybko stało się znane w sporej części Europy. Sławą dorównywało innym kurortom Hrabstwa Kłodzkiego. Dobrą passę przerwała niestety II wojna światowa. Miejscowość nie została zniszczona, ale dewastacji uległy urządzenia zabiegowe i sanatoryjne.
Po wojnie Długopole podjęło działalność uzdrowiskową, ale już nigdy nie osiągnęło poziomu sprzed 1939 roku. Obecnie jest najmniejszym zdrojem w Kotlinie i czeka na ponowne odkrycie.
Kierunki leczenia
Źródła w Długopolu dostarczają bardzo dobrze zmineralizowanych szczaw wodorowo-wędlanowo-magnezowo-sodowo-żelazistych z dużą zawartością dwutlenku węgla i żelaza. Leczy się nimi nadciśnienie i niedokrwistość. Kurort jednak słynie przede wszystkim z doskonałych warunków do rehabilitacji osób po wirusowym zapaleniu wątroby, a cisza i gęsto zalesione okolice powodują, że miejsce to polecane jest w szczególności osobom żyjącym w ciągłym stresie.
Atrakcje turystyczne
- Zabytki architektury i muzea Długopole to duża wieś łańcuchowa. Zabytków tu niewiele, a godnym polecenia spaceru jest jedynie Park Zdrojowy, posiadający bardzo bogaty drzewostan (cisy, jawory klony, włoskie lipy i in.).
- Najatrakcyjniejsze szlaki turystyczne
- Długopole - Ponikwa - Przeł. Spalona (znaki czerwone, 230 h ↑, 2 h ↓) Szlak wyrusza z ul. Wolnej, spod Parku Zdrojowego i prowadzi przez starożytną wieś Ponikwę do schroniska Jagodna na Przełęczy Spalonej. Trasa mało urozmaicona, w górnej części z widokami na tektoniczny Rów Górnej Nysy i Bystrzycę Kłodzką.
- Długopole - zamek Szczerba - jaskinia Solna Jama (bez znaków) Trasa o dość skomplikowanym przebiegu i na dodatek nie znakowana. Dlatego najlepiej podjechać do Różanki i stamtąd, szlakiem niebieskim przez Solną Jamę, dotrzeć do ruin zamku Szczerba.
- Długopole - Wilkanów - Igliczna (szlak im. dr. Orłowicza, znaki czerwone, 3 h ↕) Z Parku Zdrojowego szlak wyprowadza turystów na łąki i pola, z których roztaczają się piękne widoki na Masyw Śnieżnika. Następnie przecina ważną drogę z Kłodzka do Brna i dociera do wsi Wilkanów. Stamtąd , znów polami, a potem lasami, osiąga szczyt Iglicznej, na którym wznosi się Sanktuarium Marii Śnieżnej.
Informacje praktyczne
Komunikacja: Długopole leży przy ważnej drodze do przejścia granicznego w Boboszowie. Okoliczny transport obsługują autobusy PKS z Bystrzycy Kł. Kolej dociera tu głównie z Wrocławia i Kłodzka.By Łukasz Kozłowski
Source: http://www.sudety.it
Source: http://www.sudety.it
» Odpowiedz
Opinie i komentarze (0)
Jeśli szukasz kredyt lub pożyczki na swój wymarzony i wgzotyczny wyjazd skorzystaj z oferty naszych partnerów finansowych, serwisów 7kredyt.pl oraz Internetowego Domu Kredytowego KredytHouse.pl
Najnowsze komentarze
»
Mazury sa wspaniale.Jezdze tam co roku i co roku odkrywam nowe...
Dodał: Gość | 2009-07-21 13:59:21
»
Dodał: Gość | 2009-10-17 15:32:45
»
Dodał: Gość | 2014-10-10 14:42:09
Najnowsze firmy w bazie
Centrum Rezerwacji Lotów - tanie loty do większości lotnisk na świecie. Ponad 1000...
Bieszczady - noclegi pokoje...
Portal o Bieszczadach dla miłośników tych pięknych gór oraz dla tych co dopiero...
Newsletter
Jeżeli chcesz być informowany o nowościach w serwisie 7travel.pl, dodaj swój e-mail:
